مسافرخانه کره‌ای تاسیس شد!

به خاطر اینکه برادرم تهران‌ بود، به تهران مهاجرت کردیم. من با شوهر خاله و دایی کوچکترم مشغول کار دکوراسیون برای بانک‌ها شدیم. این کار به صورت موقتی بود و درآمد خوبی نداشت و زمان من را به صورت کامل پر نمی‌کرد. تصمیم گرفتم که کار دیگری نیز انجام دهم. پدرم ماشینی برای من و برادرم خریده بود و هر چند روز یکبار سوئیچ این ماشین را از ما می‌گرفت. به همین خاطر پراید قسطی خریدم و با این پراید کار کردم. تا اینکه پدر دوستم یک مسافرخانه کره‌ای تاسیس کرد. 

در آن زمان افراد کره‌ای زیادی در ایران بودند و زیاد به ایران سفر می‌کردند. به فرودگاه می‌رفتم و مسافران کره‌ای را به این هتل می‌رساندم. غذاهایی که سفارش داده شده بودند را تحویل می‌دادم. در همان یکی دو ماه اول مسئول خرید رستوران شدم. به خاطر مسئولیتی که داشتم، مواد غذایی‌ که در ایران نبود یا به سختی پیدا می‌شد را پیدا کردم. به طور مثال کاهو چینی در تابستان در ایران نیست، گلخانه‌ای را پیدا کردم که این کاهو را می‌کاشت و بین رستوران‌های کره‌ای می‌فروختم. خرچنگ یا یکسری از مرکباتی که در تهران نبود را از جنوب آورده و بین کره‌ای‌ها پخش می‌کردم. دایره ارتباطم بسیار گسترش پیدا کرده بود و کره‌ای‌ها من را قبول داشتند. برایشان بسیار جالب بود که من از خودشان بیشتر کار می‌کردم. تقریبا تمامی مشکلاتی که برایشان پیش می‌آمد را حل می‌کردم. 

در حین این جریان اتفاقات کسب‌وکاری هم پیش می‌آمد چون افرادی که به ایران می‌آمدند مدیر بودن و برای سفرهای تجاری به ایران می‌آمدند و هیچ‌کدامشان به عنوان توریست به ایران نمی‌آمدند. تمامی این عوامل باعث می‌شد که فعالیت‌های من جدی شده و درآمد من بالاتر می‌رفت. به حدی رسیده بود که من برای نیاز مالی کار نمی‌کردم، بیشتر بحث رشد برایم مطرح بود. این داستان ادامه پیدا کرد و در بین این اتفاقات من سرباز نیز بودم. نماینده یک شرکت بزرگ کره‌ای شدم که تجهیزات صنایع سنگین تزریق پلاستیک به ایران وارد می‌کردند. همچنان به مسافر بردن به فرودگاه و خرید برای مجموعه‌ها انجام می‌دادم و در صورت نیاز ادویه‌جات وارد می‌کردم. 

در بین تمامی این اتفاقات، مورد عجیب و غریبی رخ داد. وقتی موبایل را دیدم،‌متوجه شدم که دایی و پدرم به صورت همزمان چندین بار با من تماس گرفته بودند و این تماس‌های همزمان چیز خوبی نبود. با پدرم تماس گرفتم، پدرم گفت که پای دایی کوچکم که همبازی من در کودکی بود شکسته است و معلوم بود که چیزی بیشتر از شکستی پیش آمده. وقتی به بیمارستان آتیه رسیدم، فهمیدم که تمامی استخوان‌های دایی‌ام شکسته و ایشان فوت کرده است. 

این اتفاق جرقه‌ای برایم بود. تا قبل از این اتفاق زندگی من خلاصه شد بود که به کار کردن و پول درآوردن و تقریبا هر شب بیشتر از چهار پنج ساعت نمی‌خوابیدم. تا قبل از این اتفاق خانه برایم جایی برای خوابیدن و ریکاوری برای فردا بود، تصمیم گرفتم که خانه‌ای گرفته و روند زندگی‌ام را تغییر دهم. به همین خاطر خانه‌ای تهیه کردم که حیاط داشته باشد که کمی هم باعث سرگرمی شود. کارهایم را نیز به صورت سبک جلو می‌بردم. 

تصمیم‌های سخت! 

تمامی این عوامل باعث شد که تصمیم بگیرم از تهران به جایی که آرام‌تر است بروم. از آرام بودن کیش شنیده بودم پس به کیش نقل مکان کردم. قبل از نقل مکان کاری در کیش پیدا کردم که بیکار نباشم. عامل دیگری نیز دخیل بود که من راحت‌تر دل کنده و از تهران بروم و آن دزدی از منزلم بود. دو روز قبل از اینکه با شرکت قرارداد ببندم دزد به خانه‌ام آمده و تمامی وسایل من را برده بود در این حد که من یک جفت جوراب هم نداشتم. با وجود اینکه ضربه خیلی بزرگی از نظر اقتصادی حساب می‌شد، خیلی ناراحت کننده نبود. 

در کیش که بودم تمامی دوره‌هایی که متناسب با دریا می‌شد را گرفتم از جمله غواصی و ملوانی. آن‌قدر در کیش فعالیت داشتم که متوجه شدم کیش برای من تمام شده است. تصمیم به بازگشت به تهران را گرفتم. چند ماه قبل از تحریم‌ها بود که با کره‌ای‌ها کار می‌کردم. مدتی را کار کردم و پول زیادی به دست آوردم اما این پول برای من جذابیتی نداشت. چون حس و حال خوبی نداشتم تصمیم گرفتم که سفر بروم. ماشینی که داشتم متناسب با سفر نبود، پس یک آفرود ارزان قیمت خریدم.