مسعود سلیمانی، فارغالتحصیل مقطع دکتری در رشته هماتولوژی (خونشناسی) است. دکتر سلیمانی، پژوهشگر حوزه سلولهای بنیادی و همچنین دانشیار دانشگاه تربیت مدرس است. ایشان به جهت استنادات علمی در مقالههای معتبر، جزء یک درصد دانشمندان برتر جهان به شمار میرود. دکتر سلیمانی؛ محقق و پژوهشگر ایرانی، با تجربه 22 ساله خود اقدامات زیادی را انجام داده است.
همزمان با شیوع کرونا در جهان، درمان این بیماری با استفاده از سلولهای بنیادی به عنوان یکی از گزینههای درمان، آغاز شد. ایران نیز شروع به انجام فعالیتهایی در این زمینه کرده و تاکنون نتایج مثبتی حاصل شده است.
چامه، در این نشست میزبان دکتر سلیمانی بود. در ادامه صحبتهای ایشان در خصوص دستگیری و سپس فعالیت در حوزه سلولهای بنیادی را میخوانیم.
کرونا، موهبت الهی
کرونا در ابتدای شیوع خود، برای همه ما یک جور عذاب الهی بود. کمی که گذشت، متوجه شدیم آن اندازه که فکر میکردیم هم بد نبوده و باعث ایجاد تغییرات بسیاری شد. بسیاری از اوقات، انسان در ابتدا متوجه حکمت اتفاقات نمیشود. خصوصا در مواقع خاصی که بیماری، به صورت یک اپیدمی کل دنیا را فرا میگیرد.
البته ناگفته نماند که خدا هم در قرآن وعده داده که :” فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً / إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً ” و دوبار هم تاکید کرده است.
سختیهایی که از قبل بیماری کرونا متحمل شدیم، امروز به جایی رسیده که چیزهای بسیاری به ما یاد داده است. حتی سبک زندگی و نوع تفریحات ما را نیز به گونهای دیگر تغییر داده است. دنیا نیز بیش از پیش مجازی شده و نقش تکنولوژی را در زندگی همه ما پررنگتر کرده است.
اگر چه شروع این اتفاق، به دست بشر رقم خورد اما ادامه این مسیر با حکمت خدا پیش میرود.
سفر مطالعاتی و شروع دستگیری!
پیش از شروع کرونا بود که برای یک کار مطالعاتی مشترک، به آمریکا سفر کردیم. قصد داشتیم تا برای درمان بیماریها، روش جدیدی پیدا کنیم.
8 سال پیش، دو دانشجوی ایرانی، تعدادی دارو را با خود به ایران میآوردند که در فرودگاه دستگیر شدند. داروهایی که کمیاب هم نبود و در هر داروخانهای یافت میشدند.
البته این یک قانون بی منطق است که هیچ قرصی حتی قرص آسپرین را نیز نمیتوان از آن کشور خارج کرد. در صورت انجام این کار، فرد به چند سال زندان محکوم خواهد شد. این، ادعای کشوری است که خیال میکنیم قانونمندی عجیبی دارد و همه چیز در آنجا براساس واقعیت پیش میرود.
من هم تمام سالهای قبل که به آمریکا سفر کرده بودم همین تصور را داشتم. فکر میکردم هر چیزی درست در سر جای خود قرار دارد. اتفاقاتی که برای من رخ داد، به من ثابت کرد که این عدالت، چیزی جز عدالت هالیوودی نیست که آن را تنها در فیلمهایشان نمایش میدهند.
طی 14 ماهی که در بازداشتگاه زندانی بودم، میدیدم که برای افراد جامعه خودشان نیز چه اتفاقاتی رخ میدهد. این عدالت تنها به همان هالیوود خلاصه میشود که هدف آن هم جذب افراد از سراسر دنیا است. ماجرای دستگیری من نیز، مربوط به ورود دارو توسط آن دو دانشجو بود.
بعد از مدتی که در واقع تفهیم اتهام شدم تنها چیزی که دادستان گفته بود، این بود: “اینها گروهی بودند که تحریمها را دور میزدند.”